سه شنبه ۲۹ دی ۹۴
دل من بهونه ی رفتن داشت
خسته و بهونه ی مردن داشت
تا که یک روز دلم مهمان شد
قاب دنیا ی دلم زبیا شد
عشق من بهونه ی بودن من
لب و لبخند تو شد امید من...آرش
دل من بهونه ی رفتن داشت
خسته و بهونه ی مردن داشت
تا که یک روز دلم مهمان شد
قاب دنیا ی دلم زبیا شد
عشق من بهونه ی بودن من
لب و لبخند تو شد امید من...آرش